Sevgili dostlar,
Baştan söyleyeyim İran’daki rejimi destekleme gibi bir niyetim yok. Kaldı ki kadınlar
isyan ettiklerinde, muhalifler ayaklandıklarında hep kadınların ve muhaliflerin yanında yer
aldım. İç dinamikleriyle İran’ın özgürleşmesini bekledim. Ancak rejim ve onun destekçisi
olan başta İslam Devrimi Muhafızları Orduları (Besic) olmak üzere işbirlikçiler sert
müdahalelerle buna izin vermediler. Bu acımasız katiller kadınları, özgürlük isteyenleri ya
idam ettiler ve yok ettiler ya da zindana attılar. Velhasıl yıllarca umutla bekledim durdum ama
bir şey olmadı. Türkiye’de Uğur Mumcu, Bahriye Üçok, Turan Dursun gibi seküler gazeteci
ve bilim insanlarına yaptıkları suikastları unutmadık heybemizde tutuyoruz hala.
Şimdi savaş başladı ve savaşın amacı açıklandı: İran’da rejim değişikliği. Kimler
yapacak bunu. Emperyalist Amerika, İngiltere, işbirlikçi Almanya, Fransa ve maşaları İsrail.
Hâlbuki teokratik rejim zamanında demokrasiye evirilseydi böyle bir bahaneleri olmayacaktı.
Belki de olacaktı… İran antiemperyalist bir duruş gösteriyor tıpkı Esad Suriye’sinde
olduğu gibi. Bugünkü Colani Suriye’si emperyalistlerin oyuncağı haline geldi ve İsrail
Suriye’de istediği gibi at koşturuyor hatta İran’a saldıran uçaklar ikmallerini Suriye hava
sahasında yapıyor. Esad Suriye’si seküler idi hiç olmazsa. Şimdi hem selefi teokratik hem de
İsrail ile yandaşlarının yol arkadaşı.
Gelelim yeniden İran’a. Müslüman dünyasında şu anda iki hat var. Birinci hatta Sünni
İslam bulunuyor: Hamas, Pakistan, biraz da Türkiye (halk neredeyse tamamen İsrail karşıtı)
dışındaki Sünnilerin tamamı (Mısır, Suudi Arabistan, Katar, Birleşik Arap Emirlikleri (BAE),
Ürdün, Suriye) ABD, İngiltere, onların işbirlikçileri ve maşa İsrail’in yanındalar. Bu nasıl bir
Müslümanlık böyle? Ancak bu ülkelerin halklarının yöneticilerden farklı düşündüklerini
tahmin esiyorum.
Gelelim ikinci hatta. Buradaki İran başta olmak üzere, Yemen, Lübnan Hizbullah’ı
emperyalistlere karşı yıllardır bir direnç hattı oluşturmuş durumdalar. Dağıtılmış Irak bir
nebze de olsa bunlara destek olmaya çalışıyor ama sesi çıkmıyor. Bu blokta tek istisna var o
da Azerbaycan.
Başlığa gelirsek. Nasıl ki Rusya, Ukrayna savaşında yıllardır Ukrayna ile değil NATO
ile savaşıyorsa İran’da farklı bir ülke grubuyla savaşıyor. İsrail dışında kimler var: ABD,
İngiltere, Katar, BAE, Ürdün, Suudi Arabistan bir çırpıda sayabildiğimiz ülkeler. Özellikle
Katar, S. Arabistan, Ürdün ve BAE, ABD ile İsrail’den o kadar korkuyorlar ki İran füzeleri
İsrail’e ulaşmasın diye var güçleriyle uğraşıyorlar. Füzeler bunları geçtikten sonra ABD
savunması ve en son “demir kubbe ”ye dayanıyor. Ama her şeye karşın İran füzeleri Tel Aviv
ve Hayfa’yı vuruyor. Şayet sadece İsrail ve İran karşı karşıya gelseydi savaşı sanki İran
kazanacaktı gibi duruyor.
Yine de sivil ölümler elbette kabul edilemez. Hem İran hem de İsrail tarafındaki sivil
kayıplara şiddetle karşıyız tabii ki.
Yalnız yukarıda saydığım İsrail’in yanında hizalanan sözde Müslüman Arap ülkeleri
bir yandan da endişeliler. ABD, işbirlikçileri ve İsrail Hamas’ı, Hizbullah’ı, Batı Şeria’yı,
Lübnan’ı, Suriye’yi ve İran’ı hallettikten sonra acaba sıra kime gelecek. Sıranın AB ülkeleri,
İran ötesindeki Asya ülkeleri ya da Arap olmayan Afrika ülkelerine değil, bir gün kendilerine
geleceğini düşünüyorlar. İran teokrasi ise Suriye, Suudi Arabistan, Katar, BAE ne ki. Ya da
krallıkla yönetilen Ürdün.
Bir gün onlara da “demokrasi getireceğiz!” diye saldırabilirler. Bu durumda
emperyalistleri, işbirlikçilerini ve İsrail’i kim durduracak.
GÜNCEL
Sayfa başına git