Hipodrom şampiyonu Demet..

Hipodrom Kraliçesi Demet Özbilgin

Yeni Asır’ın yayın yönetmenliğini yaptığım hafta sonu dergisi Weekend’in 9 Aralık 1989 tarihli sayısının kapak fotoğrafında bir yarış atına sarılmış ve onu okşayan çizmeli bir genç kızın resmi vardı. Kapakta alt alta üç cümle sıralanıyordu:

Bir genç kız nasıl At Yarışı Tahmin Kraliçesi oldu?

Yeni Asır’ın Büyük Gururu..

Hipodrom Şampiyonu Demet..

Derginin 6. ve 7. sayfalarındaki at üstünde Demet’i gösteren üç fotoğraf, elinde dürbünü ile yarışları izleyen yine Demet’i gösteren bir fotoğraf ve ünlü jokeylerle yine Demet’i gösteren bir fotoğrafın bulunduğu habere muhabir Hakan Yiğit arkadaşımız imzasını atmıştı. Haberi okuyalım:

“.. Her yarışı bilen bir genç kız.. At yarışı tahmincilerinin sevimli bacısı.. Yeni Asır’ın en çok okunan “Şans Yetmez” köşesinin yazarı, Şampiyon Demet:

“- Babam emekli doktor.. Annem lise öğretmeni. Ahmet ağabeyim şimdi inşaat mühendisi. Melih ise, ABD’de çevre mühendisi. Ben de Gazetecilik ve Halkla İlişkiler Yüksek Okulu’nu bitirdim. Ama ne o okulda gösterilen, ne de ailemden kaynaklanan bir mesleğe yönelmedim” diyen Demet Özbilgin ile İzmir Şirinyer Hipodromu’nda buluştuk.”

AT YARIŞLARIYLA İLK TANIŞMA

Yıl 1976.. O tarihlerde yayınlanmakta olan Ekspres Gazetesi’nde muhabirliğe başlayan sonra önce Urla’da sonra Menemen’de yerel gazete çıkaran Demet, at yarışlarıyla ilk tanışmasını şöyle anlatıyor:

“- Gazetemin satılan ve istekle aranan bir yayın olmasını düşündüğüm için araştırmaya başladım. İşte bu arayış içinde at yarışlarıyla tanıştım”.

O güne kadar atlarla hiç mi ilgisi bulunmadığını söyleyen Demet, at yarışlarıyla ilgili dergi çıkarmaya karar verdi. Bu konudaki yayınları toplamaya başladı ve 1978 yılı Ocak ayında Şirinyer Hipodromu’nun soğuğunda titreye titreye ilk at koşunu izledi. Çok çabuk kollarını sıvayan Demet, jokeyler, at sahipleri, antrenörlerle temas kurdu. Bu kişilerden büyük teşvik görürken, bu tür yayınları hazırlayanlar ise kendisinin bir ayan olarak bu işte başarısız olacağını sürekli tekrarladılar.

Ancak Demet’in kabul edemediği bir şey vardı. “Saçı uzun aklı kısa” diye hitap edilmek. Bayanların bu işteki ilk temsilcisi olmayı bir kere kafasına koymuştu. Tehditlere kadar uzanan olumsuzluklara rağmen başaracağına inanan Demet, o günleri şöyle anlattı.

“- Olumsuzluklar beni adeta kamçılamıştı. Bunun için hemcinslerimi de düşünerek en iyiyi yapmaya karar verdim. Yurt dışından getirttiğim yayınlarda o güne kadar bizde yapılmayan, tutulması devamlılık ve uzmanlık gerektiren kartoteks sistemini fark edip bunu kurdum. Bu sistemde Türkiye’de ilk kez, atların yarış derecelerini, mesafesini, pist durumunu, jokeyi, kilosunu, geçtiği veya geçildiği atlar ve farkları, hava umunu, orijinlerini, at sahiplerin içeren ve her at için ayrı ayrı tutulan bilgiler yer aldı. Ben bu bilgileri içeren ve adı “Yarış” olan dergiyi piyasaya Türkiye’de ilk kez ofset tekniği ile çıkarttım.

Bunu “Puanlı Yarış” adlı ikinci bir dergi izledi. Yarış dünyasının ünlü spikeri Gültekin Alpay, dergim için galoplar tuttu. Tiyolarıyla tanınan Kurnaz Hakkı da benim dergimde köşe aldı. 1979 yılında İzmir’de yapılan ilk yarış günü ilk tahminimi yaptım. O sezon sonunda bültenler arası tahmin birincisi oldum. Artık birinciydim ve bunu kaybetmemek istiyordum. “

YENİ ASIR’A KATILIŞ

“1985 yılında Yeni Asır’ın Yayın Koordinatörü ve gazetecilik okulundan öğretmenim Şevket Özçelik’in ısrarı ile gazetemiz ailesine katıldım. Rahmetli Coşkun Güzey tahminlerini yayınlarken ben de “Şans Yetmez” köşesini hazırlıyordum. Türkiye’deki gazeteler içinde ilk defa at yarışlarını bir gün önce en detaylı ve en geniş şekilde gazetemizde verdim. Coşkun ağabey rahmetli olduktan sonra gazete yönetimi işin başına benim geçmemi istedi ve hiç olmazsa Coşkun ağabeyin anısına işe devam ettim.

Tahminlere başladığım ilk ay gazeteler arası değerlendirmede 3. oldum. İkinci ay ise 2. liğe çıktım. Ondan sonra sezon sonuna kadar hem İzmir, hem Adana’da, hem de birincilikler aldım.

Zirveden inmek istemiyordum. Tabii bu arada kendime ayıracak vaktim hiç olmadı. Mesela, okul dönemi yapabildiğim yağlı boya tablolarımı çoğaltamıyorum. Bu gibi birçok yeteneğimle ilgilenemedim. Ve tanımaya zaman ayıramadığım taliplerimi ret etmek zorunda kaldım. Evlilik mi?.. Bunu duyunca beni sıkıntılar basıyor. Ama, belki bir gün neden olmasın?”

Demet Özbilgin için Weekend dergisi kapağı..

Weekend’deki bu haberi okudunuz..

Evet bizim Demet Müdürümün, işte böyle bir At Yarışı Tahmin Kraliçeliği gibi yıllarca tahtından indirilemeyen bir geçmişi var.. Bu haber 1989’da yayınlanmış.. Bu satırları yazdığım 2018 yılında ise, Demet Özbilgin benim de köşe yazılarımın sürekli yayınlandığı Gazetem Çeşme’nin sahibi ve genel yönetmeni idi. Artık atlarla değil, bizim Çeşme için uğraş vermekte idi.

Yani Demet, yine kibar, insancıl, üretken ve asil bir bayandır..Öncü bir bayan.. Gerçek gazetecidir..

DEMET’İN GÖZAĞRISI GAZETEM ÇEŞME

Yıllar sonra Demet Özbilgin, büyük emekle Gazetem Çeşme yayınını, Çeşme’de yayınladı.

Demet Özbilgin Hanımefendi’nin “Gazetem Çeşme” isimli şirin gazetesinde yazmaya epey devam ettim. Her hafta kitap kültürü ile bir yazım çıkardı. Yine her hafta resim sanatı ile bir yazım yayınlanır, gazetenin künyesinde de yer alırdım.

Demet Özbilgin idealist, çalışkan, tek başına bunca yükü omuzlamış bir tecrübeli gazetecidir. Uzun yıllar önce (1980’ler) bizim Yeni Asır’da At Yarışı sayfasını hazırlar ve resmen sürekli tahmin şampiyonu olurdu. Her yarış atının künyesini ve jokeyinin özgeçmişini bilen, doğru tahminlerde bulunan bir at yarışı sevdalısıydı. Hipodromdan çıkmazdı. Hipodrom prensesi gibiydi.

Şimdi matrak bir anımı anlatacağım. Yeni Asır’da Weeend isimli bir hafta sonu magazin eki yönetmeniyim. Demet, yine at yarışları tahmininde yılın şampiyonu olmuştu. Gazete üst yönetimi Demet’i “kapak konusu” yapın diye bana talimat verdi. Biz de Demet’i aldık, hipodroma götürdük, beygirlere sarılırken, onları öperken çeşitli artistik fotoğraflarını çektik. Kapak konusu yaptık.

Pazar günü dergi yayınlandı. Kapakta Demet’in bir beygire sarılırken resmi vardı. Ben de manşeti çekmiştim: “Şampiyon, atlara aşık” diye…

Akşam ev telefonu çaldı. Demet hafiften serzenişte bulunuyor ve aslında kıyameti koparıyordu:

“.. Yaşar abi, sözlüm söz yüzüğünü attı. Sen git, atlarla evlen dedi”.

Donup kalmıştım. İşin bu yönü hiç aklımıza gelmemişti. Bin kere özür diledik. Yüce ruhlu Demet kardeş bizi affetti ama, aradan 32 yıl geçti hala kendisi bekar. Güler misin, ağlar mısın?

Demet Özbilgin, Şeyhül Muhabirin Rauf Lütfü Aksungur, Nejat Yada ve bendeniz, Çeşme’de Gazetem Çeşme’nin bürosunda ne güzel kaynatır, dalgamızı geçerdik. Geçti gitti o günler.

Sonunda Demet, tek başına annesine de bakmanın getirdiği zorlukla gazetesini kapattı. Ben de keyifle yazdığım bir gazeteyi yine kaybettim. Ardından Çeşme Güneşi gazetesinde Demet ve gazetesi hakkında bir veda yazısı yazdım. Benden başka da vefalı kalem çıkmadı, neyse.. Demet Özbilgin tek başına, bir gazetecilik hikayesidir; emek ve azim abidesidir…

Demet’in Çeşme’ye ve basın hayatına çok emeği geçmiştir.

Onu unutmayın..

KENDİME ÇOK KIZIYORUM

Anlatmadan geçemeyeceğim. Haftasonu yayınladığımız Weekend dergimizin kapağına, Demet’in hipodromda aygır gibi bir yarış atına sarılmış fotosunu koymuştuk, tepesine de kocaman “Ben atlara aşığım” manşetini çekmiştim.

Dergi yayınlandıktan sonra Demet beni aradı, biraz sitemkar biçimde “Yaşar abi, neden atlara aşık yazdınız?.. Sözlüm söz yüzüğünü attı, sen git atlarla sözlen dedi.”. demez mi?..

Bunun üzerine çok üzüldüm ve Demet’ciği teselli ettim. Üzülme, daha nice taliplerin çıkacak dedim. Ama aradan 30 yıl geçti. Demet hala bekar.. Kendimi öyle kızıyorum ki..

Yorum Ekle